آنجا که مبایست و می باید مهد آفرینش باشد و نیست ، آنجا که می توانست پایتخت فرهنگی و تاریخی ایران زمین و کردستان باشد و نیست ، کرمانشاه شهری که نیاز برانش بسیار و رهروانش اندک اند.شهری که دروازه ی تمدن ایرانی هست و نیست ،هست از آنگونه که نباید باشد و نیست از آنگونه که باید می بود.
کرمانشاه کجاست ؟
کرمانشاه در هاله ای از غبار گرفتگی فرهنگی و هویت گم شده در برهوت فقر اطلاعاتی و در هم آمیختگی هویت مذهبی و ملی ، خاموش و روشن سکوت کرده است ! سکوتی تلخ ؟
کرمانشاه اینجا است ، اما انگار با سم اسبان اعراب و گرد راه طوفان لشکریان آنان آثار تمدن این شهر کهن در خاک خفت ، یا شاید در جنگ تعصبات عثمانی ها و صفویان در آغوش فراموشی ها فرو رفت ، اما نوید دادند که از گرد راه پیامی در راه است.
کرمانشاه بنا بر قدمت تاریخی غنای فرهنگی و وسعت جمعیتی اش باید شهر امید جنبش فکری ، فرهنگی و سیاسی کردها باشد ،کرمانشاه شهری نیست که بتوان به راحتی آن را در آغوش فراموشی ها سپرد و وظیفه ی نخبگان فرهنگی این شهر در دنیای نوین و عصر ارتباطات بسی سنگین تر است.
امروز فرزندان کرمانشاهی در معرض انتخابی بزرگند نباید فراموش کرد که داشتن هویت کردی در هیچ جای جهان منافاتی با هویت ایرانی ندارد، حتی کرد های ترکیه عراق و سوریه دلبستگی های مشترکی با ایرانیان در خود سراغ دارند اما این به معنای پشت کردن به هویت واحد کردی نیست باید بدانیم که هیچ گاه در هیچ کجای تاریخ سراغ نداریم که ملتی یا شخصی و گروهی را به دلیل پشت کردن به هویت ملی و تاریخی خود تشویق کرده باشند یا به آنها مباهات کنند ، تاریخ همیشه به کسانی می بالد که علاوه بر داشتن اندیشه ی انسانی در حفظ اصالت هویت و ملیت خود کوشا بوده اند ، به هیچ ملتی به خاطر فراموش کردن هویت خود مدال افتخار نیاویخته اند.
اگر امروزه جهانی شدن و جهانی سازی تمامی ملت های صاحب دولت و قدرتمندی همچون چین و هند را تهدید می کند ، اگر ما کردها که در هفت آسمان هم ستاره ای نداریم به هویت تاریخی خود پشت پا بزنیم ، فرداها فرزندان ما سرافکنده و شرمسار ، با حقارتی آمیخته به ننگ از گذشتگان خود یاد خواهند کرد و قطعاً در دادگاه تاریخ نسل های آینده مان محکوم به خیانت خواهیم شددر دنیای امروز حتی دورافتاده ترین اقوام آفریقای به شدت تحت تاثیر جهان علم و اندیشه مشغول بازخوانی و باز شناسی هویت خود هستند و در پی یافتن رگه ها و ریشه های خود حیران و سرگردان یافتن خویشن ، جای بسیار تاسف خواهد بود که یکی از قدیمی ترین و کهن ترین شهر های کردستان ، دروازه ی تمدن ماد و ایران با ستان ، با خاکستر فراموشی ها و خود کم بینی وپشت کردن به زبان مادری به عنوان بزرگترین نشانه ی هویت یک ملت ، خود را به ذلت بادهای مسموم تفرقه های مذهبی و تاریک اندیشی و جزم اندیشی های مصلحتی اندکی سود پرست بدهد ، ما منتظریم شاهد کرمانشاهی باشیم که پرچم دار فرهنگ و تمدن کردی و ایرانی باشد.کرمانشاه نه تنها باید مرکز فرهنگی کردستان باشد ، بلکه به عنوان مرکز موسیقی و عرفان و نماینده ی ایران باستان ، باید شهر زیبایی ها و هنرمندان و هنرمندی ها باشد.انتظار کردها از کرمانشاه به اندازه ی بیستون بزرگ و سترگ است و ای کاش روزی بیاید که کردهای دیگر مناطق کردستان با حضور در کرمانشاه ، حتی اگر هویت خویش را فراموش کرده باشند با دیدن کرمانشاهی ها به خود آیند .
هیچ انسان عاقلی با از بین بردن زبان و هویت انسانی که ریشه در اعماق تاریخ دارد و امانت نسل های پیش از ما است ، موافق نیست مگر ناآگاهان یا مغرضان و حتی شاید نتوان گفت که از بین رفتن یک هویت انسانی به مراتب فاجعه بار تر است.
جهان با تکثر زیباست و کردستان با کرمانشاهی زنده!
